İnsan Alımları

Çok sakin ve sessiz bir çocuk gibi görünürdü. Fakat onunla konuşulduğunda, neşe yayardı. Bir arkadaşı olduğunda, hep onunla beraber zaman geçirirdi. Sanki ondan başka biri yoktu. Bir gün onun kendisi hakkında konuşmalarını duydu ve ondan nefret etmeye başladı. Fakat ona hiç belli etmedi. Merdivenlerden yuvarlanıp düşmesine ve onun sakat kalmasına neden oldu. Ama yine bir şey söylemedi. Onun yatağının başucundan hiç ayrılmadı. Sakat kalmasına kalmıştı ama yine de bir bacağı halen sağlamdı. Ayağa kalkıp koltuk değnekleriyle yürüyebiliyordu. Lloyd yürüyemesin diye koltuk değneklerini kırmıştı ama bir yenisi ona tekrar alınmıştı. Arkadaşının halen bir şey belli etmemesi ve takındığı o mutlu ifade onu delirtiyordu. Ama o yine de belli etmiyordu nefretini. Bir gün onun yine arkasından konuştuğunu duydu. Nefreti öyle büyümüştü ki, yüzüne zar zor neşeli bir ifade takınıp yanlarına gitmişti. Lloyd geldiğinde arkadaşı ona bakıp gülümsemiş gününün nasıl geçtiğini sormuştu. Yüzündeki o neşeli ifadenin sönüp yavaş yavaş şeytani bir ifadeye dönüşmesini izlemişti arkadaşı. Lloyd arkadaşına baktığında, yüzündeki o korkuyu görmüştü. Ve garip bir şekilde mutlu olmuştu. Onu nasıl mutsuz edeceğini düşünürken aklına onun annesi, babası ve kardeşleri gelmişti. Ertesi gün ise onların malikanesini yakmıştı. İçindeki hizmetçilerle ve onun ailesiyle malikanenin kül oluşunu keyifle seyretmişti. İşte o an arkadaşı onun yanına gelmiş dizlerinde ağlamıştı. Bir sürü şey için özür diliyordu. Fakat Lloyd hiç birini umursamıyordu. Sadece başını okşuyor dizlerinde ağlamasına izin veriyordu. 2 ay sonra onun mutlu yüzünü görünce ona olan nefreti daha da artmıştı. Arkadaşını bir yere bağlamış ve onun gözleri önünde, kendisi dışında ailesinden kalan tek ferdi yani kız kardeşini öldürmüştü işkence ederek. Arkadaşı ise delirmek üzereydi. Onu mahzende bırakarak dışarı çıkmıştı ve küçük kız kardeşinin ona dolu gözlerle baktığını görmüştü. O an her şeyi gördüğünü hissetti fakat yine de ona bir şey yapamazdı. Kız kardeşine kucağına alıp ağlamasına izin vermişti.

Kardeşinin ve arkadaşının kardeşinin cesedi bulunduğunda kimse suçlunun Lloyd olacağını düşünmedi. Arkadaşı Lloyd'un yaptığını iddia ediyordu ama çocuğun deli hareketleri arasında kaybolup gidiyordu. Lloyd ise ona üzgün bir ifadeyle bakıyordu. Herkes böyle görüyordu ama arkadaşı onun neşeli ifadesini hemen farkediyordu ve ne olduğu anlaşılmayan şeyler söyleyip duruyordu. Lloyd halen memnun değildi. İçinde garip bir duygu vardı. Ne olduğunu bilmediği. Bir süre geçmişti. Arkadaşı onların malikanesinde kalıyor, Lloyd'un kız kardeşini kendi kız kardeşiymiş gibi koruyordu ve Lloyd'dan uzaklaştırıyordu. Ama yine de kız kardeşi kaçıp Lloyd'un yanına geliyordu. Bir gün anne ve babası zehirlenerek ölmüştü. Basit bir bozuk yiyecek zehirlenmesiydi. Doktor böyle söylemişti. Lloyd 10 yaşına geldiğinde arkadaşına olan nefretinin daha çok arttığını farketmişti. Onun neden böyle yaptığını anlamıyordu. Onun arkadasından konuşmasaydı bunların hiç biri olmayacaktı. Lloyd böyle düşünüyordu. Bir gün kız kardeşinin ve onun ortadan kaybolduğunu farketti. Deli gibi dolaşıp her yeri arattırmıştı fakat yine de bulamamıştı. Bir ağacın önünde oturup böyle olmasını ben istemedim diye söylenip duruyordu. Güveneceği kimsesi yoktu. Ve herkesin onu terkedip gideceğini düşünmeye başlamıştı. Kız kardeşi bile terkedip gitmişti. Arkadaşının ailesine yaptıklarını kız kardeşine anlatmıştı. Kız kardeşi ise ona sarılıp geçeceğini söylemişti. Ama şimdi ise? Onu bırakıp gitmişti. O da bir yalancıydı. Arkadaşı gibi oda. Herkes öyleydi. Ama yine de yalnız kalmak istemiyordu. Fakat kız kardeşinin ortadan kaybolması onu fazla üzmemişti. Sadece kız kardeşinin ve o arkadaşının onu neden terkettiklerini anlamaya çalışıyordu. Her ne kadar arkadaşından nefret ediyor olsa da, onu yine de seviyordu